نيمه راه

 

مــرا دست سردت چنيـن بي پنـاه كـرد

بـه  اوجم  رسانـد و بـه تيـري تبـاه كـرد

 

طفلك قلب صافم تو كابوس عشق است

لبـش بـر  شراب  دروغي  شده   مست

 

چرا مشق عشقت شده  اشك چشمام

زيـر نهر  چشمـام   مي گيـري  تـو  آرام

 

ببيـن  قلـب  سختـت بـه روزم  چي آورد

بـه   تـاريـك   شبهـام    ستـاره   نيـاورد

 

مگرمن چه كردم كـه عشقـم تـو  بـودي

چـراغ   صفـا  رو   ز   شبهـام    ربـودي

 

چـرا    شهـر   لبهـات   نكـرده   نصيبـم

دستـه دستـه  گل يا  نـداده  يـه سيبـم

 

چرا هر چه درده ز قلب  شكسته  است

طنابي ز غمها تن عشق و بسته  است

 

ميري ، نيم نگاهي به پشت  سرت  كن

لا اقـل   لبـاس   سـلامـي   تنـت   كـن

 

غلام رضا رضايي اصل(رضا دلمن)