التماس

فقط كمي منو ببین، بايد برم تا دير نشه

از غم دوري گلم ، عكس جوونيم پير ميشه

 

چه باروني مي آد از اون ، چشاي نازنين تو

درد و بلات به جون من ، بكن اونو جوابتو

 

تـو قلب من جا داري و ، كسي ديگه تـو قلبته

هموني كه يه گرگه و ، لباس ميشش جلبته

 

عقاب آسمون تو ، جغده كه با بهونه اي

خونه ي آرزوهات و ، ميكنه يك ويرونه اي

 

ارزش تو شقايقم ، قد تمام شادياس

تو بين ما ايستادي و ، چشمون خيس من براس

 

كتاب عشقي نابه كه ، مجنون و ليلي اش تكه

نه قلب يك مجنوني كه ، ليلي ها روي اون حكه

 

ميرم دعاي خير تو ، بدرقه ي راه منه

تنها بشم جز تو دلم ، از كل دنيا مي كنه

 

غلام رضا رضايي اصل ( رضا دلمن )

گريه ي شمع

  

گريه ي شمع

 

بـوسه نــزن بـه عكسِ من،جاي لبات مــونده بـه جـا

ز بـس عــزيزي واسـه مـــن، كه  دادمــت دسِ  خـدا

 

بـوسه نـزن بـا بوسه هات، اشكِ مـنم جاري مـيشـه

ميشكنه شيشه ي  دلم ، پشتم  ز  غصه تا مـيشـه

 

اگـه   نـخواســتم  بمـونم ، تـو  دنياي  شـيريــن  تـــو

حيفم اومد پام بموني،مث يه شمـع مي سوزي تــــو

 

بـي تـو مـيـدونـستـم روزام ، سيـاهيِ شـبـا ميشـــه

چــمـدونا شـو  شاديام ، بـستـه  ازم  جـدا مـيـشـــه

 

با  رفتنم  ز  پيش  تـو ، غــم  تــو  نــگاهــم  بــاقـيـــه

قطره ي اشك چشمونم ، شـده تو شعـرام قــافــيـــه

 

بـسه ديگـه بــوسـه نـزن ، كــه مـهـر تــو سـتودنيــس

كـه مـاه آسمـون بـَرام ، بـه گَــرد پـاهـاي تــو  نـيـــس

 

گـريـه نكـن اشـكِ چــشــات،  آب شــدن  تــنِ  مـــنِ

بـميـرم و هيـچ نبينـم ، شادي  ازت  رخــت مـيـكـــنِ

 

 غلامرضا رضايي اصل(رضا دلمن )

 

حقیقت پنهان

                  حقيقت پنهان

چـقد  بــده  وقــتـيــكه  بـــگـيــره  ايـــــن  دﻻمـون

چــاره  چيـه  جــز  اينكه  ســر  بــزنــم  خـيـابــون

 

ازدحامش يــه رنگه باهوش و خـــواب و  وحـشـي

حركت يعني رفــتنِ ، ﻻكپشــت و آهـــو وحــشـي

 

تـصــويــر تــو يـكي نيست تو ديده هاي دوربـيـــن

اونا تــو رو مي بينن، يكي خوب،چـند تا بــدبـيــن

 

وقـتــي دلـــت گــرفتس ، معــنـاي  ايـــن خـيابـون

بــرا بعـضي پــاريــسـه ، بــراي   تــــو   بـــيــابــون

 

تــلو خوران تـــو فـكري ، لــبـــخنـد تـــلـخـي  داري

ميگــن:يكي، تو فكري ؛ يــكي،عــشـوه مي بـاري

 

گذشتـنِ  لحــظه هــا  نيـش  زدنـش  مـعـــمــاس

بــراي تـو عــقـــرب  و  قـلـقلك  بــعـــضـي هـــاس

 

چـــه خوب مـيشــد كـه مردم مثـال آئينه بـــــودن

خوبـيـها رو بــه خوبي ، بــدي رو بد  مي ديــــدن

 

رضا دلمن

آرزو

آرزو

 

اگــه من زمینی بــودم،ســر راه شـهری خــســته

با دسام گلـها می دادم،رنگارنـگ و دسته دســتــه

 

پیش کش فــصل بــهارو،به همــه هدیه مــی دادم

تا کــه لبخــنـد عـموم و،بسـپــرم درســت به یــادم

 

مــن اگـه یــه کوهی بودم،کمــر همت می بستــم

یاکه چشمه هامیساختم،یاچوشیشه میشکستم

 

امـــــا  حــــیـــــفِ آرزوهــــام، چــقــدِ طـــول درازه

درِ دروازه ی اوهــام،بــبــیــنــیــد تا کــجـــــا بـــازه

 

ببینید حـالا چی هـستــم، آدمــی با دست خالی

بــرای رهــایــی از خــود،نــــدارم هــیچ پر و بــالـی

 

آدمـی چــقد عجـیبِ،هــیچ و توی خود می پیچــه

وقتیکه رسید به اوجش،تازه می فهمه که هیچـه

 

بــیـا تا پــروانه بــاشیـم،گــلهــای هــم و ببــینیم

بمیریم امـا که مــرگِ،شمعهامون و هـیچ نبــینیم

 

غلام رضا رضایی اصل -رضا دلمن

فاصله

فاصله

 

تو مث قناري هستي ٬خوش زبون و عاشقونه

دلي كه حتي شكستيش٬ سختشه بي تـو بمونـه

 

با دلت فصلها رو گشتي٬ رو بهار بهونه كردي

خونه ي سبـزم و بـردي ٬اشكامو روونه كردي

 

تو چقد فاصله داري ٬اما نزديكي به قلبم

اعتمادم بي تو حتي ٬شـده از دفترا سلب هم

 

شبا بي تو خاطر من٬ انزوا را پيش مي گيره

لحظه لحظه از تو ميگه ٬سر صبح تنها مي ميره

 

توي اين دنياي فاني ٬جز تو هيچ كسي ندارم

همه ي دلخوشيم اينه ٬روزي به دست ميارم

 

بسوزي الهي اي عشق٬ عاشقت هميشه تنهاس

مث مجنون يا كه فرهاد٬ اسمشون به روي سنگهاس

 

دنيامون الا كلنگه ٬گاهي زيرو گاهي بالا

جاي ماه باشي نتابي ٬گم مي شي به زير پاها

 

عزيزم خدا به همرات٬ اگه دوري يا كه نزديك

قلبمو نزديك عكست٬ نقش بده با رنگ ماژيك

 

غلام رضا رضايي اصل(رضا دلمن)

مادر

ولادت بزرگ بانوي دو عالم حضرت فاطمه زهرا(س) بر تمامي بانوان و مادران جهان بالاخص ايراني مبارك باد.

 

 

                     مادر

 

 

هنـوز   در   مـرام    مهـر   تـو    اسيـرم

نميـري   مادر   تا   جـاي    تـو    بميـرم

 

بي تو اين سراي دل هميشه  خاليست

گرميـه  محبتات  تـو   خونـه   جاريسـت

 

تـو   بگـو   لالايـي   تا   خوابـم    بگيـره

شعـر رؤيام   با  تـو   قافيـه    مي گيـره

 

وقتيكه  مي سوختم از  تب  توي  شبها

تنديس شمع  تنت  آب  مي شـد  تنهـا

 

دساي  تنهـام   بـي   تـو   ياري   نـدارن

تا   تويي   غمها   باهام   كاري   نـدارن

 

الهي   عمـرم و    صدهـا    بار    بگيـرن

سايـه ي   مهـر   تـو  رو   ازم     نگيـرن

 

روز   تــو   دستـه    گلا     آوازه    دارن

با بوسه  رو دست  تو   پا   مي گـذارن

 

فـداتيم    جملگـي   خواهـر  و   بـرادر

مـادرم     مبـاركت   باد    روز    مــادر

 

غلام رضا رضايي اصل (رضا دلمن)

نیمه راه

نيمه راه

 

مــرا دست سردت چنيـن بي پنـاه كـرد

بـه  اوجم  رسانـد و بـه تيـري تبـاه كـرد

 

طفلك قلب صافم تو كابوس عشق است

لبـش بـر  شراب  دروغي  شده   مست

 

چرا مشق عشقت شده  اشك چشمام

زيـر نهر  چشمـام   مي گيـري  تـو  آرام

 

ببيـن  قلـب  سختـت بـه روزم  چي آورد

بـه   تـاريـك   شبهـام    ستـاره   نيـاورد

 

مگرمن چه كردم كـه عشقـم تـو  بـودي

چـراغ   صفـا  رو   ز   شبهـام    ربـودي

 

چـرا    شهـر   لبهـات   نكـرده   نصيبـم

دستـه دستـه  گل يا  نـداده  يـه سيبـم

 

چرا هر چه درده ز قلب  شكسته  است

طنابي ز غمها تن عشق و بسته  است

 

ميري ، نيم نگاهي به پشت  سرت  كن

لا اقـل   لبـاس   سـلامـي   تنـت   كـن

 

غلام رضا رضايي اصل(رضا دلمن)

 

 

پاتوق غم

 

                     پاتوق غم

دوباره غــم از راه مـيـاد ، كـز مــيكنه تـوي ايـوونـي

اونجاس كه شمع بدنم ، شعله وره تو شمـعدونـي

 

هي به خودم ميگم يه وقت، رنگِ چشاشو مـيبـينم

سر سبز ميشه دشت  تنم ، فصل  نگاشـو  ميبينم

 

ايـن شـده  كـارم  تـو شبا ، نـجـوا و تسكين خـودم

چــاره چـيـه ز خنـده هاش ،نـمـيتـونـم  دل بـكــنــم

 

تـا كـه بـوده  هـمين بـوده ، اوهــام  بــد خــاطره اي

نــقــاشيِ  آرزوهــا ، جــز  ايــن نــدارم  چــــاره اي

 

نـقـاشيِ  آهــويـــي  كــه ،  تــو  انتظــار  ِ بـيـچــاره

رو بـه سـرابي  كرده  و ، بـه  جرعه آبـي چـش داره

 

قـصه مـيگم قـصـه ي  يـك ، پـرنــده كــه بـال نــداره

آرزو مــونــده بــه دلـش ،  رو  تــن  ابـــر  پـا  بــذاره

 

آخـر  مي دونـم كـه شبـي ، انتظارم بـه سـر مــيـاد

ماه  شب  چارده ي من ، لبخـند رو لــب ز در مـيــاد

 

اونوقـت چـراغ خـونه ام ، روشن مي مـونه تا سـحر

فصل بهارميشه دلم ، گلهاش مي رقصه سربه سـر

 

غلامرضا رضايي اصل(رضا دلمن)

 

جاي پاي عشق

جاي پاي عشق

رو تـن ِ ماسه اي  ساحل  قلبـم  تــو  نشستـي

به افـق جائيكه مـن اين دل و باختم چشو بستـي

 

به خودت وقتي در اقيانوس ِ خشكِ تـن ِ خستـم

تو نگفتي كـه چطـور از غم ِ دوري  بنشستـم

 

بي وفا پيمونه خالي شـد از اين مهري كه داري

مث من يك دل ِ ديونه نداري ، تـو چه داري؟ ‍‍

 

منـو با  پاي  پياده  بـه چـه جاها  نكشونـدي

مستِ طواف تـو بودم كه بـه بيراهه كشونـدي

 

رو تـنِ  پنبه ايِ  ابرا  نشستي  شده اي  مست

منِ بيچاره ز وصلت شده ام رشته كوهي پست

 

تو نگفتي كه به روم چشمو ببندي مث شيشه

ميشكنه شاخـه گلهــاي سـرخِ قلبـم تا هميشـه

 

حالا من بسته به اون شعله ي سردِ يخِ چشمات

آب ميشه  شمعِ  وجودم  توي  تاريكيِ  دنيات

 

ديگه مـن گـوشه نشينِ تنه ي خشكِ كـويـرم

بدونِ بارون مهرت تويِ اين دنيا  مي ميرم

 

حالامـن هـرزه گياهِ باغ سبـزِ اون نگاتـم

قامتِ كوهـي اما افتـاده خـاك كفِ پاتـم

 

تو ميري اما بدون قلبِ منو چنگ زدي رفتـي

رسم عاشق كشي اين نيست روي آتيشم تو نفتي

رضا دلمن 

حسرت

                     حسرت

دوباره دوس دارم بياد، روزي كه  تـو  الو  بگـي

به رسم اون گذشته ها ، ميگم شما ، هيچي نگـي

 

زنگ  بزنـي جواب نـدي ، يواشكـي  بخنـدي و

شب  تا  سحر خوابـو بـه چشمونِ ترم ببنـدي و

 

تا كـه  بخـوام  كاري  كنـم  پيامكات   نذارنــم

با  وعده ي  دروغكـي  رو  كوچـه ها   بكارنـم

 

از ترسِ اينكـه  نكنـه  وعـده  بدي  سفـر  نــرم

تـو  عالمم  كـز  كـرده و  ز  انتظار  بــدر نــرم

 

وقتي گوشيم زنگ ميخوره باخوشحالي بگم تويي

پيامك و تك  كه  مياد عادت  شـده  ميگم تويـي

 

بـه آسمـون زُل بزنـم  بگم كــه سهمِ  ايـن دلِ

مـاهِ  شبـم  پيــدا  شــده  ستـاره   ديـدنـا  ولِ

 

كاشكي ميشد كه اين گمان رنگِ حقيقت بگيـره

اما  كـه  نــه ، حقيقتِ  دلـم  پيـه  دلت  گيـره

 

درختِ آرزوم ز سيب يواش يواش يه بيد شـده

ز غصه موهاي سـرم ريخته يا كـه  سفيد  شـده

 

موسم پائيز به روزِ   بهاري ام  كاري   ميشـه

اقيانوسِ سرد چشام رو گونه هام جاري ميشه

 

زنگ نزنـي اما بدون، غرقِ غـم و غصه ميشم

ز خرمنِ اميـد خـود، كويـري از ماسه  ميشم

 

غلام رضا رصايي اصل (رضا دلمن)

انتظار

در تاریکترین شبهای امید

در ایستگاه لا ینتهای گردش فصول

به تو می اندیشم

بهار خواهد آمد

یا زمستان ما همیشگی و طولانیست.

چش براه

               چش براه

 

چشام سو نداره ، زبس كه براهْته

وجودم چو سايه ، هميشـه باهاتـه

 

سهم من ز دنيا يه قلب شكسته س

تن و پاي فكرم بـه ياد تـو خستـه س

 

ز راهـي كـه شايـد ، بيايي دوبـاره

زيـر پاي چشمام ،  علف در ميـاره

 

شبا با نگاهت مي شينم به صحبت

مي باره ز عكست بـه قلبم محبــت

 

چرا دست گرمت رها كرده دستم

تو بوران و برفِ ، دل خود نشستم

 

به سوگِ تن خود،تو ميلاد ميشينم

اگـه تـوي جشنـم ، چشاتـو نبينـم

 

ز روزي كه رفتي،يه آتيش به پا شد

تن شمع من هم ، ذره ذره آب شـد

 

تونيستي بدون كه چشا من به راهه

همه رنگ دنيا ، بـه چشمم سياهـه

 

غلامرضا رضايي اصل(رضا دلمن)

 

 

باور  هرگز

 

                    باور،هرگز

 

بهـم نگـو دوسم داري ، باور كـن بـاور نـدارم

كلام گـرم  عشقتـو، بـاور  كـن  بـاور  نـدارم

 

ديگه به اون نگاهت هم ، اصلا ً كه حسي ندارم

جواهـر  الطافتـو ،  قبـول   بــه  مسـي  نـدارم

 

نمـي خوام  باورت كنـم ، اگـر چـه باورم كنـي

حتـي اگـه بتونـي كــه ، كوههـا رو ياورم كنـي

 

چقد باهات راه اومدم ، منو كشوندي سـر جـام

زنجير سر در گمي رو، خود تـو بستي ساق پـام

 

عشـق اگــه اينـه كــه داري ، لعنت دنيـا بهتـره

بهشت اگـه اينـه مي گـي ، جهنـم مـا خوشتـره

 

آخه كـي ديـده كـه روزام ، سياهـي شبـي بشـه

تمـوم  لحظـه هـا   بــرام ، تحمـل تبــي  بشـه

 

كي ديده عشق سركش ِ، تـو با دروغ ايـون بشـه

دنياي خاطراتِ  مـن ، اسيـر  يك  جنـون  بشـه

 

بـرو ديگـه با چشمونت ، اصلاً  ديگه نگام نكن

ديگه برام  زبـون  نريـز ،  عاشقونه  صدام  نكن

 

بذار كـه تشنه بمونم ، تـو اين سراي بـي كسي

سرابه دريات  مي دونم ، بخواي بـه دادم برسي

رضا دلمن

 

فرياد دل

                    فرياد دل

وقيكـه دل ميگيـره  ميـرم  سـراغ  ماسـه هـا

لم ميــدم بـه قايقي كـه مونـده اون كناره هـا

 

قايق هم درختي بود كـه روزي بندگي  مي كرد

توي شهري از درخت با همنوع زندگي مي كرد

 

بــدن چوبـي  اما  يـه  قلب  مهربـونـي  داشـت

با صداي شاخه هاش آواي خوش زبوني داشت

 

اونـم  مثـل آدما  عاشـق  ميشـد  بـه  سادگـي

هق هق  شبونه  داشـت  بـه قانـون ِ دلدادگـي

 

يـه روزي  تنگ  غـروب تقديـر اومــد  بـريـدشون

يكي شـون قايـق و اون  اسكله شـد نصيبشون

 

قايـق زندگـي داره وقتـي  مي ره  بــه  اسكلـه

اونـو آغوش ميكشـه زنـده  هم  ميشه  اسكلـه

 

ايـن  دلِ قايقي مو  يكـي  بيـاد  زنــده  كنــه

دلـدار  اسكلشـو  ساختـه  منــو  بنـده  كنــه

 

آخه،اي ماسه ها كه يه روزي قلبِ كـوه بودين

ذره ذره  خـرد  شدين  وقتـي محبـت  نديدين

 

قلب من ماسه اي نيست كه  ساحل  دريا  بشه

يـه  روزي  با  ماسه ي  دلِ  او  هـم  نــوا  بشـه

 

تن من تخته اي  نيست  كه روي  دريا راه  بره

هر دفـه  دلـش  گرفـت  به  ديـدن  يارش  بـره

 

دل آدمـا  مـث  گلهـــاي  ســرخ   گلـدونـــه

اگـه  پژمرده  بشه ديگه  گلي  نمـي مونــه

 

تن آدما مث شمع  تـوي  شمعـدون  مي مـونـه

قطره قطره آب كه شـد ديگه شمعي نمي مـونـه

 

حاﻻ من  كي ام  نـه دل نـه قامتي مونـده برام

كلِ دنيـا از غـم و غصـه و  آه مونـده بــه جـام

 

آخرش يه روزي تو دنياي خود خراب ميشيم

از درخت ابهت ، بُرده يه كاه  رو  آب  ميشيم

غلامرضا رضايي اصل(رضادلمن)

 

گريه ي شمع

                 گريه ي شمع

 

بوسه نزن به عكسِ من،جاي لبات مونده بـه جا

ز بس عزيزي واسه من، كـه  دادمت دسِ  خــدا

 

بوسه نـزن با بوسه هات ، اشكِ منم جاري ميشـه

ميشكنه شيشه ي  دلم ، پشتم  ز  غصه تا ميشه

 

اگــه   نخواستم  بمونم ، تــو  دنيـاي  شيرين  تــو

حيفم اومد پام بموني،مث يه شمع مي سوزي تو

 

بـي تـو ميـدونستـم روزام ، سيـاهيِ شبا ميشه

چمـدونا شـو  شاديام ، بستـه  ازم  جـدا ميشـه

 

با  رفتنم  ز  پيش  تــو ، غـم  تــو  نگاهم  باقيــه

قطره ي اشك چشمونم ، شـده تو شعـرام قافيـه

 

بسه ديگـه بوسـه نـزن ، كـه مهر تـو ستودنيس

كه ماه آسمـون بـَرام ، بـه گَـرد پاهـاي تـو نيس

 

گريه نكـن اشـكِ چشـات ،آب شـدن  تـنِ  مـنِ

بميـرم و هيـچ نبينم ، شادي ازت  رخت ميكنِ

 

 

آرايه هاي ادبي-درس2

آرايه هاي ادبي

 

بخش اول

مقدمات

 

 

درس 2

1- هجا يا بخش چيست؟

مقدار آوايي است که دهان با يک بار باز شدن آن را ادا مي کند.

 

2-  واج چيست؟

کوچکترين واحد آوايي زبان است که سبب مي شود دو واژه معاني متفاوتي داشته باشند و در زبان فارسي 29 واج وجود دارد.

 

3-   واج در فارسي به چند دسته تقسيم مي شود نام ببريد؟ به دو دسته تقسيم مي شود:

1- مصوّتها

2- صامتها

 

4-  زبان فارسي داراي چند مصوّت است؟ توضيح دهيد؟ شش مصوّت: 3 مصّوت کوتاه َ ِ ُ و 3 مصوت بلند آ اي اوُ

 

5-  انواع هجاهاي زبان فارسي را با علامت مخصوص به آن بنويسيد؟

1- هجاي کوتاه ¬  صامت + مصوّت کوتاه – علامت آن ¬  «U»

2- هجاي بلند ¬  که دو گونه است : الف)  صامت + مصوت کوتاه + صامت

 علامت آن ¬  «ــ»                            ب ) صامت+مصوّت بلند

3- هجاي کشيده __ که آن نيز دو نوع است:

الف _ صامت + مصوت کوتاه + دو صامت يا بيشتر

ب  _ صامت + مصوت بلند + يک يا چند صامت       علامت آن «_ U»

 

6-  چه زماني دو کلمه يا دو مصراع يا دو بيت با هم هموزن اند؟ زماني هموزن اند که:

الف _ تعداد هجاهاي آنها با هم برابر باشد.

ب  _ هجاهاي کوتاه و بلند آنها در مقابل يکديگر قرار گيرد.

 

خود آزمايي

1-      در واژه هاي زير صامتها و مصوتها را نشان دهيد؟

نَسيم: ن ¬ صامت ؛  ـَـ  مصوت ؛  س ¬  صامت

ي ¬ مصوت ؛  م ¬ صامت

 

آسمان :  ء ¬ صامت ؛ آ ¬  مصوت ؛ س ¬  صامت

م ¬ صامت ؛ ا ¬ مصوت ؛  ن ¬  صامت

 

خوبي: خ ¬  صامت ؛  و ¬  مصوت ؛  ب ¬  صامت ؛ ي  ¬  مصوت.

 

ابر: ء ¬  صامت ؛ ا ¬  صامت ؛  ب ¬  صامت ؛  ر ¬ صامت.

 

همت: ه ¬  صامت ؛  م ¬  صامت ؛  ت ¬  صامت.

 

2-      واژه هاي زير از چند هجا ساخته شده اند؟ نوع هجاها را مشخص کنيد؟

آتشين: آ(ـ) / تَ(U) / شين(ـ) (نون ساکن بعد از مصوت بلند حذف مي شود ) ¬ 3 هجا (دو هجاي بلند و يک هجاي کوتاه)

 

بيدار: بي(ـ)  /  دار(ـ U ) ¬  دو هجا (يکي بلند و يکي کشيده)

 

فقر: فَقر (ـ U )  ¬ 1 هجا (کشيده)

 

مستانه: مس(ـ) / تا(ـ) / نِ(U)  ¬  3 هجا (دو هجاي بلند و يک هجاي کوتاه)

 

دانش آموز: دا(ـ) / نِش(ـ) / آ(ـ) / موز(ـ U ) ¬ 4 هجا ( 3 هجاي بلند و يک هجاي کشيده)

 

3-      هجاهاي مصراع زير را تعيين کنيد و هر نوع را با علامت خاص خود بنويسيد؟

توانا بود هر که دانا بود:   تَ (U) / وا(ـ) / نا(ـ) / بُ (U) / وَد (ـ) / هَر(ـ) / کِ(U) / دا(ـ) / نا(ـ) / بُ(U) / وَد(ـ) : 11 هجا دارد.

 

4-      مصوت کوتاه و بلند از نظر امتداد چه تفاوتي دارند؟ 

هر مصوت بلند از نظر امتداد دو برابر مصوت کوتاه است.

 

5-      براي هر يک از واژه هاي زير، يک واژه هموزن بنويسيد؛ به گونه اي که حرف آخر آنها متفاوت باشد؟

صِدق: عَقل (يک هجاي کشيده) (ـU) 

نيکي: سا / زد (دو هجاي بلند) (ـ ـ)

جواني: دري / غا (يک هجاي کوتاه، دو هجاي بلند) (U ـ ـ)         

تقوا: شا / دي (دو هجاي بلند)(ـ ـ) 

ميلاد: تر/صيع (دو هجاي بلند)(ـ ـ U)    

ان /ت / ظار: (يک هجاي بلند، يک هجاي کوتاه، يک هجاي کشيده)(ـ U ـ U)

 

6-      براي هر يک از واژه هاي زير يک واژه هموزن بنويسيد که حرف آخر آنها يکي باشد؟

کُل: دِل (ـ)             س/خن: چ/مَن (U ـ)          س/حَر: ق/مَر(U ـ)           

ص/با: وَ/با(U ـ)                 گُل/زار: ني/زار(ـ ـ U)            اَشک: کَشک(ـ U)

 

7-      هجاهاي دو مصراع زير را جدا کنيد و با مقايسه آنها نشان دهيد که دو مصراع هموزن اند؟

گويند مرا چو زاد مادر                           «ايرج»   

بنشينم و صبر پيش گيرم                      «سعدي»

 

گو / يند / مَ / را / چُ / زاد / ما / دَر

ـ / ـ U / U / ـ  / U / ـU / ـ   /  ـ

 

بن / شي / نَ / مُ / صبر / پيش / گي / رَم

ـ  /  ـ  /  U  / U  /  ـU  / ـU  / ـ  / ـ

 

« بله دو مصراع هموزن هستند »